Նկարագրություն

«Շագրենի կաշին» վեպը նշանակալից տեղ է գրավում Բալզակի «Մարդկային կատակերգություն» վիպաշարքում։ Այն, հեղինակի խոսքերով, կմնա որպես մեր այժմյան դարի, մեր կյանքի, մեր եսամոլության բանաձև։ «Շագրենի կաշին» իր ժանրով պատկանում է Բալզակի փիլիսոփայական վեպերի շարքին։ Սիմվոլիկ պատկերների միջոցով Բալզակը բացահայտում է բուրժուական աշխարհի աններդաշնակությունը, հակասությունները, ցանկությունների իրականացման դիմաց որևէ հատուցում տալը։...

«Շագրենի կաշին» վեպը նշանակալից տեղ է գրավում Բալզակի «Մարդկային կատակերգություն» վիպաշարքում։ Այն, հեղինակի խոսքերով, կմնա որպես մեր այժմյան դարի, մեր կյանքի, մեր եսամոլության բանաձև։ «Շագրենի կաշին» իր ժանրով պատկանում է Բալզակի փիլիսոփայական վեպերի շարքին։ Սիմվոլիկ պատկերների միջոցով Բալզակը բացահայտում է բուրժուական աշխարհի աններդաշնակությունը, հակասությունները, ցանկությունների իրականացման դիմաց որևէ հատուցում տալը։ Արտաքինից այդ սովորական թվացող աշխարհն իր մեջ թաքցնում է ողբերգական կրքերի և բնազդների հրեշավոր խաղը: Վեպում հեղինակը բացահայտել է բուրժուական կյանքի բազմակողմանի էությունը և տարբեր ոլորտներ։ Վեպը համարվում է «Մարդկային կատակերգություն» վիպաշարքի նախերգանք, որտեղ առաջ են քաշվում բազմաթիվ խնդիրներ, որոնք իրենց լուծումն են ստանում Բալզակի այլ վեպերում։ Վեպում Բալզակը ցույց է տալիս նաև աշխատանքի և վայելքների անհամատեղելիությունը։ Վեպում շագրենի կաշին հանդես է գալիս որպես անհատի ճակատագրական դատապարտվածության խորհրդանիշ։ Վեպի կերպարների զարգացման ողջ տրամաբանությունը թույլ է տալիս եզրակացնել, որ անհատի ներդաշնակ զարգացումն անհասանելի է բուրժուական հասարակության մեջ։ Այն հնարավորություն չի տալիս, որ մարդը դրսևորի իր տաղանդն ու զգացումները։ Բուրժուական հասարակությունը կործանում է մարդու բարոյական հատկություննները և զրկում հնարավորություններից։ Տեսարանների և կերպարների մեջ առկա են հակասություններ և դրանք լավ են պատկերացում տալիս հակադիր բևեռների միջև առկա տարբերությունների մասին։ Հեղինակը մի կողմում դնում է հարստությունը և նրանից բխող հետևանքները, իսկ մյուս կողմում՝ ծայրաստիճան աղքատությունը։ Համեմատության մեջ է դնում նաև ազնվությունն ու ծախվածությունը։ Վեպում Բալզակն օգտագործել է պատկերման մի շարք եղանակներ։ Այստեղ առկա են և′ հեղինակի ուղղակի խոսքը, և′ առաջին դեմքով պատմումը Ռաֆայելի միջոցով, ինչպես նաև կան դրամատիկացված հատվածներ, որտեղ հեղինակը երկխոսության միջոցով է ընթերցողին հաղորդում նյութը։ Վեպի ռոմանտիկան և վերամբարձությունը հատկապես լավ են երևում Ռաֆայելի և հնավաճառի հանդիպումը նկարագրող հատվածում։ Այսպիսով, Բալզակի ֆանտաստիկան խորապես ռեալիստական է: