Նկարագրություն

Վեպում շարունակվում ու զարգացվում են այն տրամադրությունները, որոնք արտահայտված էին <Անցորդը և իր ճամփան> ուղեգրության մեջ և <Բանկոոպը և մամութի ոսկորները> վեպում։ Վեպում պատկերված է 1918-20 թվականներին Հայաստանը՝ հայերի պայքարը թուրքերի դեմ, Սարդարապատի ճակատամարտը, Հայաստանի Առաջին Հանրապետության տարիներն ու Հայաստանում սովետական կարգերի հաստատումը։ Հայաստանը լցված էր արևմտահայ փախստականներով, թուրքերը հարձակվում...

Վեպում շարունակվում ու զարգացվում են այն տրամադրությունները, որոնք արտահայտված էին <Անցորդը և իր ճամփան> ուղեգրության մեջ և <Բանկոոպը և մամութի ոսկորները> վեպում։ Վեպում պատկերված է 1918-20 թվականներին Հայաստանը՝ հայերի պայքարը թուրքերի դեմ, Սարդարապատի ճակատամարտը, Հայաստանի Առաջին Հանրապետության տարիներն ու Հայաստանում սովետական կարգերի հաստատումը։ Հայաստանը լցված էր արևմտահայ փախստականներով, թուրքերը հարձակվում էին, նոր ստեղծված պետությունը, ինչպես Զարյանն է ներկայացնում, անզոր էր աղետի առաջն առնելու։ Հերյանը Հայաստան է գալիս ահա այդ ճակատագրական տարիներին և չնայած բոլոր դժվարություններին՝ մնում է հայրենքիում։ Սա է Հերյանի ամենամեծ տարբերությունը Զարյանի նախորդ գրքերի <անցորդ> հերոսներից։ Հեռավոր նավարկությունների նավապետ Արա Հերյանը Բաթում քաղաքում նավ է գնում, գնացքով բերում Հայաստան, այնուհետև եզներով քաշում մինչև Քանաքեռ, սակայն քաղաքական պատճառներով երկար ժամանակ նավը մնում է այդտեղ։ Վեպում նավը ընթացքի ու շարժման խորհրդանիշ է, լեռը՝ Հայաստանի ու հայ ժողովրդի։ Նավը լեռը բարձրացնելը՝ Սևան հասցնելը, խորհրդանշում է հայոց պետականության վերականգնումը։