Նկարագրություն

«Գիտեմ, որ աշխարհում դալար են մնում փառքի այն դափնիները, որոնք ձեռք են բերվում սրով ու նիզակով: Բայց ես մարդկանց եմ թողնում իմ սրտի կայծերը, որոնք կակաչներ կդառնան Հայոց հողում: Ներիր, հետնորդդ իմ հայկազուն, որ հաղթության հուշակամարի փոխարեն ես կակաչներ եմ ավանդում քեզ»: Այդպիսի հավատամքով է կյանքին հրաժեշտ տվել հայ առաջին...

«Գիտեմ, որ աշխարհում դալար են մնում փառքի այն դափնիները, որոնք ձեռք են բերվում սրով ու նիզակով: Բայց ես մարդկանց եմ թողնում իմ սրտի կայծերը, որոնք կակաչներ կդառնան Հայոց հողում: Ներիր, հետնորդդ իմ հայկազուն, որ հաղթության հուշակամարի փոխարեն ես կակաչներ եմ ավանդում քեզ»: Այդպիսի հավատամքով է կյանքին հրաժեշտ տվել հայ առաջին բանաստեղծ, թատերգակ ու ճարտասան Արտավազդ Երկրորդը: Հռոմեական ավարառու զորավար Անտոնիոսը խաբեությամբ ձերբակալել է նրան, տարել Ալեքսանդրիա և, որպես գերի «նվիրել» Եգիպտոսի թագուհի Կլեոպատրային: Վերջինիս հրամանով էլ բանաստեղծ - թատերգակը գլխատվել է մ.թ.ա. 30 թվականին: Հայկ Խաչատրյանի «Արտավազդ» վեպը Արտավազդ Երկրորդի կյանքի գեղարվեստական արտացոլումն է պատմական փաստերի հենքով: Գիրքը, հեղինակի «Տիգրան Մեծ» վեպի յուրովի շարունակությունն է: