Նկարագրություն

Օրհան Փամուկի՝ 1998 թվականին տպագրված վեպը։ Գրքի համար 2006 թվականին Փամուկը ստացել է Գրականության Նոբելյան մրցանակ։ Գիրքը, որը պատմում է Օսմանյան կայսրության ժամանակների մանրանկարիչների մասին, մեծացրեց Փամուկի միջազգային համբավն ու հասցրեց նրան Նոբելյան մրցանակի։ Փամուկի այս գործում կան Ջոյսի, Կաֆկայի, Մաննի, Նաբոկովի և Պրուստի, Ումբերտո Էկոյի, Խորխե Լուիս Բորխեսի ազդեցությունները։...

Օրհան Փամուկի՝ 1998 թվականին տպագրված վեպը։ Գրքի համար 2006 թվականին Փամուկը ստացել է Գրականության Նոբելյան մրցանակ։ Գիրքը, որը պատմում է Օսմանյան կայսրության ժամանակների մանրանկարիչների մասին, մեծացրեց Փամուկի միջազգային համբավն ու հասցրեց նրան Նոբելյան մրցանակի։ Փամուկի այս գործում կան Ջոյսի, Կաֆկայի, Մաննի, Նաբոկովի և Պրուստի, Ումբերտո Էկոյի, Խորխե Լուիս Բորխեսի ազդեցությունները։ Հետաքրքիր է, որ այդ ազդեցությունների ընդգծումը ոչ միայն չի ստվերում Փամուքյան բնագիրը, այլև տեղի է ունենում ճիշտ հակառակը։ Փամուքն ամենալավը գիտի այդ ազդեցությունների մասին և չի էլ փորձում թաքցնել դրանք։ Նա օգտագործում է համաշխարհային վեպի փորձառությունը, խաղարկում է դրանք՝ իր պատմելիք արևելյան նյութը արևմտյան վեպի ծանոթ ֆորմաներով համընթեռնելի դարձնելու համար։ Միջնադարյան մանրանկարիչների այս յուրահատուկ վեպ-վարքագրությունը նա վերնագրել է «Իմ անունը Կարմիր է», իսկ վեպի գլխավոր հերոսի անունը Քարա է (քարա թուրքերեն նշանակում է սև, ի դեպ վեպի անգլերեն թարգմանության մեջ կերպարի անունը հենց Black է)։ Այսինքն՝ Փամուքը վերնագրի ու գլխավոր կերպարի հակոտնյա գույների խաղարկումով հղում է կատարում Ստենդալի հայտնի «Կարմիրը և սևը» վեպին։